به ده نمکی حسادت نکنیم...!!
اخراجی ها هم واسه خودش پدیده ای شد. هر کسی یه نظری راجع به فیلم و کارگردانش میده. جالبه، بعضیا که فیلم رو ندیدن هم نظر میدن! اصلا خیلی وضعیت جالبی شده، از یکطرف منتقدا فیلم و کارگردانُ با خاک یکسان کردن، از یکطرف آنقدر استقبال مردم خوب بوده و فروش بالا بوده که ده نمکی بدون اینکه بخواد خودشُ خسته کنه جواب منتقدا داده شده.نمی دونم چرا فیلم مردم پسند واسه منتقدا قابل هضم نیست؟! خوب دوستان عزیز، سلیقه اکثر مردم ما همینه، کاریش نمیشه کرد. مثل اینکه مثلا بگیم مردم چرا تو انتخابات این رئیس جمهورُ انتخاب کردن؟! خوب سلیقه مردم همینه، نمیشه به این راحتی عوضش کرد. (البته در صورتی که آرا درست شمارش شده باشد!!)
بابا چرا با ده نمکی در می افتین؟ مگه گفته من دیوید لینچم آخه؟!!! خوب بود میومد فیلم ایوب پیامبرُ (کارگردان: فرج ا... سلحشور) می ساخت که کلا یک میلیون و دویست و بیست هزار تومان بفروشه؟!! حالا درسته بعضی وقتا که میاد از فیلمش دفاع کنه جوگیر میشه و چهار تا حرف گنده میزنه که خیلی به قیافش نمی خوره و لج آدمُ در میاره، اما دلش پاکِ پاکِ...
ضمن اینکه دیگه خیلی هم نباید به گذشتش توجه کنیم چون به لطف دولت اصلاحات! مسعود خان هم خیلی اصلاح شده. هم اصلاح صورت و ریش، هم اصلاح بنیادی اعتقادی- اخلاقی...پس بیایم به ده نمکی حسادت نکنیم. چون لقبِ کارگردان پر فروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران، خدایی لقب کمی نیست. هر چقدر هم بگیم فیلم مزخرفی بود و همش لودگی بود و کارگردانش اینکاره نبود وشریفی نیا همه کارشُ کرده و ده نمکی قبلا رئیس چماق به دست ها بوده و سواد سینمایی نداره و... باز فعلا این لقبِ ده نمکی است و تا چند سال دیگه هم هیچکس نمی تونه این لقبُ ازش بگیره...
